Górska miejscowość w dolinie Szczawniczki leżąca na terenie pasa ochronnego Parku Narodowego Niżne Tatry.
Powstała jako miejscowość podległa Breznu w XV wieku, przy drodze do Liptowa. Do XVII wieku wydobywano tu metale szlachetne i rudę żelaza.
Mieszkańcy zajmowali się rolnictwem, hodowlą bydła i owiec. Później pracowali jako robotnicy i furmani w podbrezowskich hutach i okolicznych tartakach. Pierwotne zatrudnienie połączone z wydobyciem metali szlachetnych uzupełniał wypas owiec na halach, a w XIX wieku praca w tartaku i domowa produkcja (zwłaszcza tkanie płótna, sukna - w miejscowości znajdował się folusz, pracujący także na rzecz okolicznych miejscowości). Z XIX wieku zachowały się sporadycznie domy zrębowe, rozstawione gromadnie wokół drogi.
W miejscowości znajduje się kościół ewangelicki z lat 1822-1828, odnowiony w roku 1932 w stylu klasycystycznym i kościół rzymskokatolicki z roku 1840.
